Waar een vakantie al niet goed voor is!

Juist bij het nemen van afstand van de dagelijkse bezigheden en routine kom je tot bezinning en vind je ruimte om jezelf wezenlijke vragen te stellen, zoals: ga ik het komende jaar door met waar ik mee bezig was? Klopt mijn motivatie nog en kan ik daar de nodige energie uit putten?

Deze vraag is van toepassing op alle trainingen, en wat mij betreft nog meer op het gebied van agressietrainingen: het blijft een heftig onderwerp en het aanbod aan werk op dit vlak is toegenomen.

Toeval?? Ik denk het niet. Ik wil geloven dat de Mens goed is van natuur maar kwaad kan uit behoefte. De crisis en de stressmaatschappij versterken dit waardoor agressie steeds meer als strategie wordt gekozen. Tegen beter weten in, met alle verstrekkende gevolgen van dien.

De hamvraag in elke situatie blijft: Op welke intuïtieve reactie valt men terug bij een (dreigend) conflict Vechten? bevriezen? weglopen? De reden waarom je voor het een of het andere gaat fascineert mij zo diep dat het privé ook impact heeft. Ik beoefen een sport- Krav Maga -waarbij deze verschillende copingscenarios ook de revue passeren en uitkomst bieden.

Net als bij agressietrainingen komt verbaal en fysieke agressie erin voor. Wat blijkt: een dreigend conflict kan altijd in de kiem gesmoord worden met de juiste interventie. Het basisprincipe is dus gelijk: als iemand het gevecht aan wil, vermijd het, en werkt dit niet, zorg dan dat je genoeg bagage hebt om voor jezelf op te komen binnen de proporties.

Het trainingsacteren is voor mij geen vak maar een passie en een leerschool, is mijn ontdekking. De rollenspellen zijn een middel tot een “hogere doel”: mensen- mezelf inbegrepen- versterken in het zelfstandig vinden van oplossingen, via positiever denken en communiceren, en dit vertalen in een handelen waar je helemaal achter staat.

Ismahane Bensmaïl
Trainingsacteur Buro Wittenburg